Rozdział 65 .

*3 dni później*
Rano onudziłam się z lekkim bólem głowy, poszukałam w swojej kosmetyczce jakichś tabletek, zażyłam je i poszłam się umyć. Gdy skończyłam się myć, uczesałam włosy w wysokim kucyku i ubrałam TO. Nagle zadzwonił do mnie telefon Zayn. Postanowiłam odebrać
- Halo?
- Cześc skarbie, jest sprawa..
- Tak słucham , jaka?
- Niall... jejku on jest.. wracaj, jesteś mu teraz potrzebna!
- Co z nim?!
- Jest ciężko chory. Rezerwuj bilet i postaraj sie być dzisiaj wieczorem. On błaga.
- Matko Święta!! Będę, będę w Londynie. Jutro, moze dzisiaj póżno w nocy! - krzyknęłam i się rozłączyłam, wyciągnęłam walizkę i zaczęłam pakowac wszystkie swoje rzeczy, między czasie zadzwoniłam na lotnisko, zarezerwowałam sobie lot na 13:00 do Londynu. Miałam jeszcze 2 godziny do odlotu. Nagle do mieszkania wszeł Arek
- Pukałem, ale.. - stanął i go zamurowało, patrzył na walizki, ciuchy i na mnie jak się pakowałam
- Cześć cześć. - powiedziałam pośpiesznie
- Co ty robisz?
- Wracam do Londynu, mój przyjaciel.. to znaczy Niall, Niall Horan mnie potrzebuje, natychmiast. - mówiłam szybko
- Ale.. Rose... - powiedział smutno - Ja sie z Tobą zdążyłem zaprzyjaźnić..
- Masz mój numer w swoim telefonie, wczoraj jak jadłeś, bawiłam się twoim telefonem i ci go wpisałam. Będziesz miał ze mną stały kontakt. - powiedziałam, ładując do torby wszystkie moje kosmetyczki i buty.
- Kiedy wyjeżdżasz?
- Za 2 godzinki mnie tu już nie będzie.
- Wporządku. Pomóc ci? - zapytał
- Zostaw mnie samą, musze coś zrobić. - poprosiłam a on grzecznie wyszedł posyłając mi swój ostatni śnieznobiały uśmiech
Zadzwoniłam do Niallera
- Niall, Niall co ci jest? - zapytałam
- Powiem ci jak wrócisz, ale ja cię potrzebuję , Rose! - krzyknął
- Będę dzisiaj, jakoś w późnych godzinach, za 2h wylatuję. - powiedziałam
- Czekam - szepnął i się rozłączył
Poszłam na dół do restauracji zjeśc szybko śniadanie, kupiłam sobie suchy prowiant i pobiegłam do pokoju hotelowego, zapakowałam bagaz podręczny. I poszłam do Arka do mieszkania, posiedziałam z nim chwilę, pożegnaliśmy się i poszłam do siebie. Zabrałam wszystkie bagaże i zataszczyłam do windy. Oddałam klucze i zapłaciłam za cały swój pobyt. Taksówkarz zaladował moje bagaże do auta i pojechaliśmy na lotnisko. Miałam jeszcze 20 minut do odlotu, ale postanowiłam już zając sobie miejsce, oddałam bagaże i weszłam do samolotu. Usiadłam na wolnym miejscu i oparłam głowę nerwowo o siedzenie. To działo się tak szybko.. Nie było mnie 4 dni, a z nimi już coś nie tak, cholernie tęskniłam cieszyłam się że zobacze uśmiech Niallera.. ciekawe co mu bylo, jedynie z czego cieszyłam się najbardziej to z widoku Zayna. Nic nie zdażyłam zrobić w tej Polsce, siedziałam codziennie z Arkiem, i raz widziałam się z Danielą. Do rodziców nawet nie wpadłam, skrzywdzili. Oni krzywidzili, ja krzywdziłam, wszyscy siebie nawzajem i w moim otoczeniu się krzywzdzili. Nie ważne, to już za mną. Jade wybaczyć i sama prosić o wybaczenie, to dobry pomysł. Nagle babka przez megafon powiedziała że wylatujemy, moje serce oblała fala ciepła, nareszcie Londyn, znowu tam będę.

***

Wysiadłam z taksówki i wskoczyłam do kompleksu chłopaków 1D, nie pukałam, nie dzwoniłam, było ciemno ale wpadłam tam zdyszana. Nagle...

________________________________________________________________
Tyle.
*z tym opowiadaniem nie dojdziemy nawet do 70 rozdziałów, dziekuje dobranoc*
nie jestem na was o nic zła, tylko wielu z was przestal sie podobac blog i nie lubicie Rose, wiec po co. :)