Rozdział 59 .

Wbiegłam do domu i usiadłam na sofie zanosząc się od płaczu. Jakby tego wszystkiego było mało, ktoś zadzwonił do drzwi, zniechęcona siedziałam dalej na sofie i czekałam aż natretny gośc sobie odejdzie, nie było szans, dzwonił i dzwonił do upadłego. Poszlam i otworzyłam drzwi , zobaczyłam za nimi Crisa, strasznie się zdziwiłam, on również, patrzył na mnie lekko zdnerwowany, zmieszany, zamyślony. Ja stałam załamana w milczeniu a łzy nadal wypływały z moich oczu. Pokazałam mu dłonia, ze może wejść sztucznie się uśmiechając, wszedł bez słowa.
- Rose..
- Nie , błagam nie pytaj... - szepnełam
- Jeśli chces,z mogę z Tobą pomilczeć. - powiedział po czym znów zapytał - Na pewno nie chcesz porozmawaić? Może ci ulży.. - zachęcał, naprawdę chciał mnie pocieszyć
- Po pierwsze, rozdzice nie przyjadą do Londynu, a mieli mnie odwiedzić, lecz firma jest ważniejsza, a tak na to liczylam, chciałam się z nimi w końcu spotkać, ale nie.. interesy ważniejsze, tak to jest mieć napchanych rodziców, już nie chce, nie chcę tego, chcę być biedna.. ale żeby poświęcali mi uwagę, rozumiesz? - zapytałam
- Rozumiem CIę doskonale, nie jesteś z tym sama, nie jesteś jedna, Camila też tak ma.. - powiedział na pocieszenie
- A po drugie rozstałam się z Zaynem! - i tutaj zaczęłam głośno plakać i pociągać nosem, łzy cisnęły mi się do ust, otarłam je przedramieniem i spuściłam głowę
- Tak mi przykro.. chcesz.. o tym pogadać? - zapytał troskliwie chwytając moją dłoń i chowajac ja w swoich
- Nie, proszę.. nie. - błagałam
- Wporządku Rose, wporządku. Chodź się do mnie przytul . - powiedział po czym rozlożył ręce, usiadłam obok niego na sofie i przytuliłam się do niego, potrzebowałam czyjejś bliskości, nie był takim przyjacielem jak Niall, nie nocowałam w jego łóżku kiedy rzucił mnie chłopak, nie przyniósł mi do pokoju kanapki, nie tulił tak jak Niall ale był, był obok i za to byłam mu tak ogromnie wdzieczna. Reszte dnia spędziłam w jego towarzystwie, siedział ze mną i opowiadał mi kawały, śmiałam się.. ja naprawdę się śmiałam.. Wyszedł wieczorem, obiecał że będzie dzwonić. Wtedy przypomniałam sobie, o Danieli która miała dzwonić, popatrzyłam na telefon, było 4 nieodebrane połączenia i dwie wiadomosci, jedna z samolotu, a druga o tym że już dotarła, odpisałam jej że miałam zawalony dzień i poszłam do pokoju. Włączyłam laptopa, oczywiście z ciekawości weszłam na strony plotkarskie i zobaczyłam swoje zdjęcia. Tego było już za wiele.. Moje zdjecia uwiecznione jak się z nim rozstaje? No nie! Nie chciałam mieszkać już w tym domu, póki co za dużo wspomnien , sięgnęłam po telefon.
- Halo, witam.. Ja chciałam zarezerwować mieszkanie u państwa w hotelu.
- Wporządku, mamy wolny.
- Jednoosobowy z łazienką i salonem. - szepnęłam
- Przepraszam można głośniej?
- Jednoosobowy z łazienką i salonem! - krzyknęłam
- Tak, na kiedy?
- Na.. na.. na poniedziałek.
- Wporządku, do zobaczenia, pokój będzie czekał
- Dziękuje.. - powiedziałam i odłożyłam słuchawkę po czym odetchnełam z ulgą. Nagle ktoś znów zadzwonił do drzwi , wkurzona wyszłam z pokoju i skierowałam sie po schodach ku drzwiom, gdy je otworzyłam zobaczyłam Nialla
- Hej, mogę? - zapytał
- Jaasne , wchodź. Już myslałam, ze to ktoś z moich przyjaciół, oni nie potrafią pocieszać tak jak ty , wiec cieszę się, ze jesteś. Spadłeś mi z nieba. - powiedziałam
- Takk..? No to bardzo się ciesze - powiedział
Poszliśmy razem do mojego pokoju, zobaczył alizkę i ubrania które pakowałam
- A coo ty? E?... Wyjaśnij mi to.. - powiedział

_____________________________________________
Jestescie ogromną motywacją, ale słowa hejterów byly naprawde hm.. bolesne?
Dziekuje zaa wszystkoo wam :*