Rozdział 62 .

Siedzialam wbita w krzesło z otwartymi oczyma szeroko, ludzie gapili się na mnie jak na idiotkę. Nie wiedziałam co zrobić, wstałam i wyszłam z samolotu, zatrzymywała mnie jakaś kobieta, mówiła, że zaraz odlot, jedyne co chciałam zrobić to wyjsc i przegadać mu do rozsądku. Obiecałam, że wróc za chwilkę.
- Zayn! - krzyknęłam donośle, wrócił się , przybiegł jak najszybciej tylko mogł przebijając się przez tłum osob.
- Jezu Rose, wyszłaś, zostajesz.. ulżyło.. - mówił
- Nie zostaje, wyjeżdżam. Ale chciałam Cię tylko prosić, nie rób takich cyrków nigdy więcej rozumiesz? - powiedziałam
- Widzisz , ze mi zależy, dlaczego nie dasz mi tej cholernej szansy?
- Teraz to niech tą kolejną szanse da Ci Perrie, jesteś naiwny, ona toba kokietuje a ty jej wierzysz, dzwonisz do niej i sie z nią spotykasz, nie chce sluchać wytłumaczeń, bo one i tak przejdą przeze mnie jak przez niewidzialną osobe - drugą stroną. Ale dziękuje Ci za wspaniałe chwile. Teraz możesz do niej wrócić i kochać ją tak jak mnie kiedyś.
- Ja nadal cie kocham . - powiedział
- Ale to już jest skończone, nie staraj się, bo to nie ma sensu.  - powiedziałam
- Mogę jeszcze coś... - powiedział i spuścił głowę
- No? - po czym znwou namiętnie mnie pocałował - Przestań mnie ciągle całowac, to nic nie zmieni, nie wrócą dawne czasy. Mam gdzieś te pocałunki, daj je innej. - powiedziałam i ponownie weszłam do samolotu, stewardessa stała i patrzyła na mnie groźnym wzrokiem, przeprosiłam ją szybko i weszłam na pokład. Szłam do swojego siedzenia ale zobaczyłam , że obok siedzi jakaś kobieta, wkurzona usiadłam przy oknie i włożyłam słuchakwi do uszu. Chciałam puścić muzykę ale usłyszałam
- Prosze zapiąc pasy, odlot za 5 sekund. Życzymy miłych lotów. - powiedziała babka i w końcu mogłam puścić muzykę, by odpłynąć.
CLICK
Ruszylismy, przytknęłam do fotela, ale w końcu poczułam przyjemność lotów samolotem. Ostatni raz leciałam jak tu przylatywałam, do ojego wspaniałego Londynu tętniącego życiem. Nie chciałam wracać do Polski, ale to było silniejsze ode mnie, musiałam zapomnieć o czlowieku który wyrządził mi sporo krzywd. Ja też nie byłam bez winy - pocałunek z Niallem. Nagle zawibrował mój IPhone, popatrzyłam .. widziała tam wiadomośc od Nialla
"Chociaż już odleciałaś, ludzie się rozeszli, stoję i macham ... Czekam.. Czekam, aż będę ci mógł pomachać tak na powitanie.. Niall"
Ta wiadomosc rozbiła mnie do granic możliwości, ten człowiek był niesamowity, a ja byłam głupia uciekając z Londynu, z UK.. bo mi nie wyszło, ale nie widziałam dla siebie dalszego sensu życia, musiałam od tego odpocząć, odetchnąć. Czy bolało? Owszem bolało. Facet którego kochasz, zdradza Cię, jednym pocałunkiem z tą samą osobą, później dzowni do niej, potem sie z nią spotyka, tego było za wiele, wiem, też nie byłam bez winy..Jeden głupi pocałunek, a tu stek zdarzeń które bolały bardzo.. dotknęłam swoich ust i myślałam o jego pocałunku - Zayna. Przytknęłam do ust palce i jezdziłam nim po moich ustach, po czym połozyłamgłwoę na szybie i przypomniałam sobie wszystkie wspólne imprezy z One Direction w ich domu, przypomniałam sobie usmiech Danielle , Eleanor. To , że miałam zrealizowac z nimi zakupy. Przypomniał mi się Harreh jak zawsze czule witął mnie na powitanie i zawsze mnie żegnał równie czule , niby było to w żartach, ale kochałam to jego poczucie humoru. Zaczęłam tęsknić też za tymi oburzeniami Louisa kiedy Harry mówił mi te czułe słowa. To wszystko było udawane, ale można to było tylko zrozumieć poprzez bliższe poznanie ich. Przypomniał mi się tez Liam, rozważny Daddy, robił najlepsze śniadania, nigdy nie wypytywał, ale zawsze był chętny pomóc. No i Niall.. człowiek bez którego byłabym już na dnie.. Nie potrafiłam wyobrazić sobie życia w Polsce bez nich.. bez ich pomocy, bez ich usmiechów, bez ich humorków, bez nich samych. No i został jeszcze Zayn, nad którym musiałam porządnie pomyśleć, nad nim i nad nasza sytuacją. Nie byliśmy razem, ale ja czułam, że to nie jest jeszcze definitywnie skończone. Ale musiałam to skończyć, tylko kiedy.. Przed oczyma pokazał mi sie obraz Nialla w moim domu, i mój, jego.. nasz pocałunek , namiętny, pełen uczucia. Moja chwila słabości, jego delikatnośc, jego strach przed skrzywdzeniem mnie. Bał się, ale zrobiliśmy to, bo pewnie oboje tego chcieliśmy, jego ciągła obecnośc, opiekuńczość, jego ciepło, uśmiech, oczy, włosy.. jego wnętrze kolorowe, pełne szacunku, pomocy i.. był cudowny. Potem Zayn, to jak on lezał w tej łazience, wtedy pomógł mi Niall.. Jego ból, jego skrzywdzone ręce, jego samookaleczenie bo mnie stracił.. Nagle zadzwonił Niall
- Jak lot? - zapytał
- Dobrze.. - szepnęłam - Co się stało że dzwonisz?
- Tęsknie.. - powiedział i rozłączył się
Zmartwiona puściałm muzykę znów i.. czy ja jeszcze kiedyś wrócę do Londynu?...



_____________________________________________________
Nastepny dziś, bo mam wolny wieczorek :3